(Milli Gazete)
28 Şubat Postmodern Darbesini, Millî Görüş’ün; 1- Değer
Sistemi/Kültür ve Medeniyet boyutunu, 2- Bağımsız Dış Politika boyutunu,
3-Bağımsız Ekonomi, Kalkınma ve Sanayileşme Politika boyutunu ve 4- İslâm
Birliği boyutunu göz önüne almadan değerlendirmek yanlış olur. Millî Görüş
Hareketinin en dikkat çeken yönlerinden biri, Şer ittifakı
(ABD-İngiltere-İsrail/Siyonizm) karşıtı bir cephe olarak İslâm birliğini
kurmaya yönelmiş olmasıdır. Bunun da ilk ayağını, D-8’leri kurarak
oluşturmuştur.
Geçen iki yazıda, 28 Şubat Postmodern darbesi, Millî Görüş
Hareketinin kimliği ile D-8’ler hareketi ele alınıp değerlendirilmiştir.
Burada, Erbakan’ın, Batıdan bağımsız ve batıya rağmen izlediği ekonomik politika
ile kalkınma ve sanayileşme politikaları açısından 28 Şubat Postmodern darbesi
ele alınıp değerlendirilecektir.
D-8’ler Hareketinde Öngörülen Ekonomi-Sanayileşme-Kalkınma
Projeleri
D-8’ler hareketi, İslâm birliğine giden yolun çelik
çekirdeğini oluşturma amacıyla kurulurken; verilmek istenen görüntü, ekonomi,
kalkınma ve sanayileşmede bir dayanışma örgütü olma görüntüsü idi. Bu amaca
uygun olarak D-8’lerin işbirliği alanları, çalışma grupları, ele alınacak
öncelikli projeler ve hangi ülkelerin hangi projeleri gerçekleştireceği
planlanmıştır.
Başlangıçta işbirliği ve proje gelişimi için, ticaret,
endüstri, telekomünikasyon-bilgi, finans, banka ve özelleştirme, kırsal
gelişme, bilim ve teknoloji, yoksulluğu azaltma ve insan kaynakları gelişimi,
tarım, enerji, çevre ve sağlık olarak on sektör belirlenmiştir. D-8 zirvesinde
alınan kararlar çerçevesinde üye ülkelerin gerçekleştireceği 50 civarındaki
projelenin sektörel dağılımı ve sorumluları, aşağıdaki gibi belirlenmiştir(1):
1-Koordinatör ve Ev sahibi ülke : Mısır. Sorumluluk alanı:
Ticaret
* Çifte vergilendirmemenin önlenmesine ilişkin ikili
anlaşmaların harmonizasyonu (TR)
* Yatırımların geliştirilmesi ve korunması için çok taraflı
anlaşmanın tamamlanması (TR)
* Serbest ticaret bölgeleri (TR, EG)
* D-8 ülkeleri arasında uluslararası pazarlama şirketi
kurulması (EG)
* Pamuk birliği kurulması (EG,TR)
2-Koordinatör ve Ev sahibi ülke : Türkiye. Sorumluluk alanı:
Sanayi ve Sağlık
* Hafif Raylı Toplu Taşıma (TR)
* Paslanmaz Çelik üretimi (TR)
* Tarım Uçakları Tasarımı ve Üretimi (TR)
* Sivil taşımacılık Uçakları Üretimi (TR)
* Helikopter Tasarımı ve üretimi (TR)
* Eğitim Uçağı tasarımı ve Üretimi (TR)
* Elektronik Ve havacılık (TR)
* Denizaltı tasarımı Ve Üretimi (TR)
* Ufak ve İnce silisyum Levhası Üretimi (TR)
* Bilgisayar Üretimi (TR)
* Çok Amaçlı Araba tasarımı ve Üretimi (TR)
* Tekstil Makineleri Üretimi (TR)
* Gübre Üretimi (TR, IN)
* KOBİ’ler arası işbirliği: KOBİ’lerin Mikro- Kredi Metodu
İle Geliştirilmesi (TR)
* D-8 Verimlilik Örgütü Kurulması (TR)
* D-8 Ülkeleri arasında sanayi İşbirliği (PK)
* Lokomotif ve Demiryolu Vagonları Üretiminde İşbirliği (TR)
* AİDS Önleme ve Kontrol Programı (PK)
* Toplum Sağlığının Geliştirilmesi Konusunda Uygulamalı
Yetiştirme (IN)
* Yöresel sağlık Elemanları için Temel sağlık Bakımı
Konusunda Alan Esaslı Eğitim (IN)
* Şehirlerde Sağlık ve Çevrenin Geliştirilmesi (IN)
* Uyuşturucular ve Kötü Alışkanlıklardan Korunma (TR)
3- Koordinatör ve Ev sahibi ülke : İran. Sorumluluk alanı:
Telekomünikasyon-Enformasyon, Bilim ve teknoloji
* D-8 Ülkeleri arasında Uydu bağlantısı (PK)
* Enformasyon Teknolojileri ve Telekomünikasyon (TR)
* İslâm Ülkeleri arasında Bilgi Ağlarının Etkinleştirilmesi
(PK)
* Bilgisayar Programlarının Geliştirilmesi (TR,PK)
* Sınaî ve Teknolojik Veri bankası Oluşturulması (TR)
* Kimyasal Bilimlerde Bilim ve Teknoloji İçin D-8 Merkezi
Kurulması (IR)
4-Koordinatör ve Ev sahibi ülke : Malezya. Sorumluluk alanı:
Finans, Bankacılık ve Özelleştirme
* D-8 Merkez Bankaları Arasında işbirliği: Muhabir Banka
Anlaşmaları Ağı Kurulması (EG, TR)
* D-8 Ülkeleri Arasında Özelleştirme Alanında İşbirliği (TR)
* Özelleştirme Sürecine Bankaların Dâhil edilmesi (EG)
5- Koordinatör ve Ev sahibi ülke : Bangladeş. Sorumluluk
alanı: Kırsal Kalkınma
* Kırsal Alanlarda PV Pompaları Aracılığıyla İçme Suyu
Sağlama Sistemleri (PK)
* Kırsal Alanlarda Su Arıtma (TR)
* Dağ, Orman Ve Çöl Bölgelerinde Yaşayanlara Yardım (PK)
* Yoksulluğun Bertaraf Edilmesi İçin Bir Yöntem Olarak
Kırsal Alanların Mikro-Kredi Sistemleri Ve Geliştirilmesi (BA)
6-Koordinatör ve Ev sahibi ülke : Endonezya. Sorumluluk
alanı: İnsan kaynaklarının geliştirilmesi
* D-8 Diplomatları İçin Eğitim Programı (PK)
* Tarımsal Yaygınlaştırma Ve Eğitim Metodolojisi Konusunda
Uluslararası Kurs (IN)
* Haşerelerin Kontrolü Ve Önceden Belirlenmesi Konusunda
Uluslararası Kurs (IN)
* Veteriner Laboratuarları Ve Hastalık Araştırma Teknikleri
Konusunda Bilgi Tazeleme Kursu (IN)
* Büyükbaş Hayvanlar Alanında Çalışanlar İçin Sun’i Döllenme
Konusunda Yetiştirme Kursu (IN)
* Veterinerlik İlaçlarının Kontrolü Konusunda Yetiştirme
Kursu (IN)
7-Koordinatör ve Ev sahibi ülke: Pakistan. Sorumluluk alanı:
Tarım
* Traktör ve Diğer Tarımsal Makineler Alanında ortaklıklar
(joint-venture) kurulması (TR)
* Hayvanlardaki kelebek hastalıklarının (fascioliasis)
kontrolü (EG)
* Doğal tatlandırıcıların(Şeker pancarı ve şeker kamışı)
Üretiminin Birleştirilmesi Ve Geliştirilmesi (EG)
* Pirinç Üretim teknikleri (PK)
8- Koordinatör ve Ev sahibi ülke: Nijerya. Sorumluluk alanı:
Enerji
* Termal, Hidroelektrik ve Nükleer santraller (TR)
* Rüzgâr Kaynakları ile Yerli Enerji kaynakları Yaratmak
(PK)
* Petrol ve Doğalgaz Sanayi Alanında İşbirliği( Keşif ve
Araştırma, Sondaj ve Bakım (IN)
* Küçük Ölçekte Elektrik Enerjisi Elde Etmek için Güneş
enerjisi ile Photovoltaic (güneş pili) sistemler (IN)
* Petrol ve Gaz Üretimi İşlemi Konusunda Yetiştirme Kursu
(IN)
* Hafif Doğalgazın(LNG) Taşınması ve Gemilere Yüklenmesi
(TR)
(BA: Bangladeş, EG: Mısır, IN: Endonezya, IR: İran, MA:
Malezya, Nİ; Nijerya, PK: Pakistan, TR: Türkiye)
Yukarıda ismi geçen projeler, ilk zirvede sunulmuş,
tartışılmış olmasına rağmen; bunlardan altı tanesi, öncelikli proje olarak
acilen yapılmak üzere kabul edilmiş ve üye ülkenin sorumluluğuna tevdi
edilmiştir (1):
* Uluslararası bir Pazarlama ve Ticaret Şirketi kurulması,
* Yoksulluğun azaltılması konusunda seminerlerin yapılması,
* Endüstriyel ve Teknolojik Veri bankası Ağı Kurulması,
* D-8 şirketleri arasında ortak iş rizikolarını kapsayan
sigorta projesinin hayata geçirilmesi,
* Deniz kıyısı ve denizden uzak yerlerin gelişimi için
işbirliği
* Zirai Uçak Dizayn Etme, Geliştirme Üretme ve Pazarlama.
Yukarıdaki tabloya bakıldığında, 8 ülke arasında kurulması
öngörülen ekonomik ve siyasi dayanışma başarılabilseydi, geleceğin dünyası,
ezilen halklar lehine çok farklı bir şekilde tasarlanmış olabilecekti.
1996-1997’de böyle bir projeyi öngörmek ve hayat geçirmek, ele alınan projeler
uygulanamamış olmasına rağmen, çok büyük ufkun ve cesaretin bir sonucu olduğu
unutulmamalıdır.
Dün, D-8’ler hareketi ile birbirine yakınlaşıp dost olan
Türkiye- Iran-Mısır, bugün ne yazık ki kavgalılar ve bir araya gelememekteler.
Ortadoğu’da “kan gövdeyi götürürken” bu üç ülkenin küs ve kavgalı olması,
sadece Şer İttifakının (ABD-İngiltere-İsrail/Siyonizm) işine yaramaktadır. O
nedenle bu üç ülke, hem kendi ülke menfaatleri için hem ümmetin menfaati için
hem de mazlum ve mağdur tüm halklar için kendi aralarında adil bir barışı
sağlamak zorundadırlar. Bu noktada gayret sarf etmeyenleri, birbirine el uzatmayanları,
tarih affetmeyecektir.
Erbakan’ın Ekonomi-Kalkınma ve Sanayileşme Politikaları
Rahmetli Erbakan, gerek akademik dünyada, gerek siyasette
olduğu dönemler boyunca hep Türkiye’nin sanayileşmesini savunmuştur ve her
fırsatta bunu gündeme getirmiştir. Gerek koalisyonların ikinci ortağı (CHP-MSP,
AP-MSP-MHP (1. ve 2. MC hükümetleri)) ve gerekse birinci ortağı(RP-DYP) olduğu
tüm hükümetlerde, bu konudaki görüşlerini hayata geçirmeye çalışmıştır. “Ağır
Sanayi Hamlesi”, “Fabrika Yapan Fabrikalar”, “Tank-Top Projesi”, “Yerli
Otomobil”, “Akıllı Füzeler” gibi projeler, Erbakan hareketinin geleceğe dönük
tasavvurlarıydı. Tüm koalisyonlarda Sanayi bakanlığına talip olup bunda ısrarcı
olmasının sebebi, Türkiye’nin sanayileşmesinin onda tutku haline gelmiş
olmasıdır. Bütün koalisyon hükümetlerinde sanayi alanında yapılması
öngörülenlerin bir kısmı, hükümet programlarına alınmış ve bu programlar,
meclislerin tasdikinden geçmiştir.
Bu bağlamda Sanayi ve Teknoloji Bakanlığı yeniden
düzenlenmiş, dört büyük koordinatörlük meydana getirilmiş ve bakanlığa bağlı
olarak bütün sanayi kuruluşlarını ve “Ağır Sanayi Hamlesi”ni mali açıdan
desteklemek için Devlet Sanayi ve İşçi Yatırım Bankası (DESİYAB) adı ile yeni
bir banka kurulmuştur. Türk Motor Sanayii (TÜMOSAN), Takım Tezgâhları Sanayii
(TAKSAN), Türkiye Elektronik Sanayii (TESTAŞ), Türkiye Elektro Mekanik Sanayii
(TEMSAN), Türkiye Uçak Sanayi (TUSAŞ), Gerede’de fabrikaları yapan bir kuruluş
olarak (GERKONSAN) gibi altı adet yeni genel müdürlükler oluşturulmuştur.
Yol boyu gerçekleştirilen bütün bu çalışmaların yanı sıra
REFAHYOL zamanında planlanan ve bir kısmı hayata geçirilen bazı çalışmalar, 28
Şubat Postmodern darbesinin ana sebepleri arasında zikredilebilir (2):
1-ABD’nin ısrarla karşı çıkmasına karşı Türkiye, İran’la doğalgaz
anlaşması yapmış ve Türkiye-İran arasındaki ticarette doların kullanılmasına
son verilmiştir.
2- Irak petrol boru hattı yeniden açılmıştır.
3- Çekiç güç Türkiye dışına çıkarılmıştır.
4- Müslüman ülkelerle başta ticaret olmak üzere tüm
ilişkilerin geliştirilmesi planlanmış, İslâm konferansına tam üye ve İslâm
bankasına kurucu ortak olunmuştur.
5- Enerji sektöründe, doğal gaz boru hatları, petrol boru
hatları, LNG terminali, Hidrolik santraller (48 adet), Termik Santraller (13
adet), Nükleer santrallerin (2 adet) yapımı öngörülmüştür.
6- Ulaşım sektöründe, oto yollar, yüksek standartlı kara
yolları, İstanbul boğaz geçişleri (3 köprü, 1 tünel), Çanakkale Köprüsü, İzmit
körfez köprüsü, hızlı tren (İstanbul-Ankara, Ankara-Konya), hava limanları (27
adet) yapılması öngörülmüştür.
7- Serbest bölgeler (İstanbul, Bursa, Ankara, Çeşme, Konya,
Kayseri, Gaziantep) öngörülmüştür.
8- Organize sanayi bölgeleri (67 adet) öngörülmüştür.
9- Denk Bütçe yapılmıştır. Ayrıca Dünya Bankası ve IMF’ye
olan borçların ödenmesi için bir yol haritası çizilmiştir.
10- Havuz Sistemi kurularak ülkenin iç şer odakları
tarafından sömürülmesine mani olunmaya çalışılmıştır.
Sonuç: 28 Subat Postmodern Darbesi ve Tam Bağımsız Türkiye
Erbakan hareketinin sanayileşme ve kalkınma konusundaki bu
cesur öngörü ve atılımları, hem Batı hem de Türkiye’deki etkin güç odaklarını
çok korkutmuştur. Şer ittifakı ile birlikte hareket eden askeri cunta (Batı
Çalışma Grubu) ve beşli çete (TİSK, TOBB, TESK, DİSK, TÜRK-İŞ), REFAHYOL
hükümetine karşı harekete geçerek, 28 Şubat postmodern darbesini
gerçekleştirmişlerdir. Türkiye’nin sanayileşmesi, ekonomik bağımsızlığı,
Türkiye’nin bağımsız bir Türkiye’ye doğru gitmesinde çok önemli bir kilometre
taşıydı. Böyle bir Türkiye’yi ilk başta istemeyecek olanlar, Şer İttifakı/Emperyalist
güçler ile onların yerli işbirlikçisi “rantiyecilerdi.”
27 Mayıs Darbesinden 28 Şubat Postmodern Darbesine kadar
olan süreçte vuku bulan olaylar, bunu doğrulamaktadır. Dönemin Başbakanı
Erbakan ile dönemin Cumhurbaşkanı Demirel arasında geçen aşağıdaki konuşma,
bunun çok güzel bir özetidir:
“Erbakan Hoca, Demirel’e hükümet icraatlarını anlatıyor.
Hükümet bu işlerle uğraşırken, asker ne diye rahatsız olsun? Ne diye sorun
çıkarsın? Demirel tecrübesini anlatıyor: “1965-1971... Düşük enflasyon...
Yüksek kalkınma hızı... Yatırımlar... Ve bir gün muhtırayı önümüze
koyuverdiler.” (4).
Şer ittifakının işbirlikçisi cuntalar, Demirel’den ne
istemişlerse; Erbakan’dan da onu istiyorlardı. Türkiye’nin ABD’nin gayrı resmi
eyaleti olarak kalmasını istiyorlardı. Erbakan’ın, Evren’in anıları üzerine
yaptığı açıklamalarda, “Bağımsız Türkiye” vurgusu yapması, bu açıdan anlamlı ve
düşündürücüdür:
“…Ağır sanayiye sahip olmadan bağımsız olmak, emperyalizmin
sömürüsünden kurtulmak mümkün değildir… Ne var ki Türkiye’nin güçlenmesini
istemeyen emperyalist güçler, bunu önlemek için her çareye başvurdular…” (3)
28 Şubat Postmodern darbesinin ülkeye maliyeti, tüm
darbelerde olduğu gibi, yüksek olmuş; Türkiye’yi Şer ittifakına daha da bağımlı
hale getirmiştir. 28 Şubat Postmodern Darbesinin sonuçlarını, aşağıdaki gibi
özetleyebiliriz:
* Ülke, cumhuriyet tarihinin en büyük ekonomik krizine
girmiştir.
* Bankalar soyulmuş ve yağmalanmıştır.
* Erbakan tarafından başlatılan sanayileşme projeleri
durdurulmuştur.
* D-8’ler, ölüme terk edilmiştir.
* Binlerce insanın ekmeğiyle oynanmıştır.
* Ülkenin insan kaynaklarına darbe vurulmuştur.
* Yerli sermaye, esnaf ve işadamları kamplaştırılmıştır.
Sermaye renklere ayrıştırılmış, “Yeşil Sermaye” adını verdikleri Müslüman esnaf
ve iş adamlarına karşı “topyekûn bir savaş” açılmıştır. Bunun sonucunda birçok
yerli yatırımcı, esnaf ve işadamı iflas etmiş; bir kısım da Avrupa ve
Amerika’ya göç etmek zorunda kalmıştır.
* Türkiye IMF ve Dünya Bankasına daha da bağımlı hale getirilmiştir.
Kaynaklar
1- Alan B., D-8 Yeni Bir Dünya, Yörünge yayınları, İstanbul,
2001, s: 225-230
2- Erbakan, Arkasındakilerle ve Türkiye’nin Kayıplarıyla
Darbe; MGV yayınları, 2. Baskı, Ankara, 2016, S: 180-200.
3- Erbakan, N., a.g.e, S: 23-30.
4- Donat, Y., Refahyola 40 Mektup, Milliyet, 28. 3. 97
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder