Prof. Dr. Burhanettin Can: Sessiz Çoğunluğun Ses Getiren Mesajı

(Umran Dergisi)

“Gerçek şu ki, onlar hileli-düzenler kurdular. Oysa onların düzenleri, dağları yerlerinden oynatacak da olsa, Allah katında onlara hazırlanmış bir düzen vardır.” (14/46)

27 Nisan Kadife Darbesinin temel amacının, Cumhurbaşkanlığı seçiminin engellenmesi, AKP’nin tek parti iktidarının engellenmesi, Türkiye’nin CHP+MHP koalisyonunca yönetilmesi ve Müslümanların Türkiye’de bir güç olmaktan çıkarılarak tasfiye edilmesi olduğunu geçen sayılarda incelemiştik. 27 Nisan Kadife Darbesi, Cumhurbaşkanlığı seçimini engellemekte ve Türkiye’yi bir erken seçime sürüklemekte başarılı olmuştur. Ancak diğer hedeflerini gerçekleştirmede başarılı olmadığı gibi tam tersine, AKP' nin oylarını artırarak tek başına iktidar olmasını sağlamış ve de muhalefetin tamamı birlik olsa bile bir hükümet kurma şansını ortadan kaldırmıştır. Kadife Darbeyi projelendiren Emekli Kurmay Subaylar, bu gerçeği göremediler mi? Yoksa onlar da daha büyük bir satranç oyununda mı kullanıldılar? Bunu zaman gösterecektir.

Elektronik Muhtıraya kadar oy kaybında(%29-34) olduğu söylenen bir Parti, ne oldu da, ‘iktidarda olan yıpranır’ tezinin aksine, oylarını artırabildi? Ana muhalefet partisi niçin ciddi bir varlık gösteremedi? AKP’nin reylerini artıran, CHP’nin reylerini durduran ve DP hareketini kadük eden ana faktörler, ana dinamikler nelerdir?

Bu yazıda bu soruların cevaplarını aramaya ve geleceğe dair bir fotoğraf çekmeye çalışacağız.

İç ve Dış Dinamikler

Türkiye’deki olaylarda etkili olan belli iç ve dış güç odakları vardır. Bunların politikaları bazen birbiri ile örtüşmekte, bazen de ayrışmaktadır. Türkiye’deki gerilimin şiddeti örtüşme ve örtüşmemeye bağlı olarak değişmektedir.

İç Dinamikler

Türkiye’de etkili iç güç merkezlerini ana hatları ile aşağıdaki şekilde sınıflandırabiliriz:

Ordu

Büyük Sermaye

Kartel Medyası

Masonlar/Sabetayistler

Cumhurbaşkanı

Yargı

YÖK ve Rektörler

Aydınlar

Parlamento

Siyasi Partiler

Millet

Demirel ve Erbakan

Türkiye’deki bu güç odakları, Türkiye’nin yönetilmesinde, devlet politikalarının oluşturulmasında ve uygulanmasında bir ve bütün olarak hareket edememektedir. Genelde bu güç odakları geçen sayılarda ifade ettiğimiz Milletin ağırlık merkezi (Toplumsal Merkez), Sistemin ağırlık merkezi(Sistem Merkezi) olmak üzere iki ağırlık merkezi etrafında yoğunlaşmaktadır. Türkiye’nin ana sorunu, bu iki merkezin genel olarak, örtüşmemesi ve çatışma halinde olmasıdır.

Bu güç merkezleri, kendi içlerinde de homojen bir dağılım göstermemekle beraber iki ağırlık merkezine göre konumlanmalarını aşağıdaki şekilde özetleyebiliriz:

Sistemin ağırlık merkezinde Ordu, Cumhurbaşkanı, Büyük sermaye, Kartel Medyası Batılı aydınlar, YÖK, Masonlar/Sabetayistler, CHP, Sol kadrolar ve ulusalcılar yer almaktadır. ANAP ve DYP kadroları, iki merkez arasında kararsız kalmakta, sarkaç gibi sallanmaktadırlar; ana handikapları budur. MHP milletin merkezinden sistemin merkezine doğru yönelmiş görülmektedir. Sistemle Devleti birbirine karıştırmanın kafa karışıklığı içerisinde Türkiye’deki milliyetçiliğin özünde yer alan dini değerleri dışlama eğilimindedir. Milletin ağırlık merkezinin temsili zaman ve zemine bağlı olarak değişmektedir. Bugün için bu görev AKP’ye verilmiştir. Milletin değerlerine bağlı olarak ortaya çıkan bu merkezde SP, BBP, Anadolu sermayesi, millici ve dindar aydınlar ve medya ile cemaatler bulunmaktadır.

Bu seçimlerde sistemin ağırlık merkezinde yer alan güçlerin parçalandığını görmekteyiz. Ordu, Cumhurbaşkanı, Yargı, YÖK AKP’nin karşısında yer alırken; Büyük Sermaye, Kartel Medyası, Masonlar/Sabetayistler ve Batıcı Aydınlar ağırlıklı olarak AKP’nin yanında yer almışlardır. Cumhuriyet mitinglerinde ‘Ne ABD Ne AB’ sloganı AB yanlısı büyük sermayeyi, kartel medyasını ve batıcı aydınları ciddi bir şekilde rahatsız etmiştir. TÜSİAD üyelerinin %50-80’nin CHP’ye rey verip AKP’nin iktidarının devamını istemesinde, Batı ile entegrasyonun tehlikeye girebileceği korkusu ile birlikte büyük bir rant kaybının olabileceğinin katkısı olduğu söylenebilir.

Seçim sürecinde Fener Patriğinin ekümenikliği ile ilgili davanın açılmış olması, Hıristiyan azınlığın reylerini AKP istikametinde etkilemiş olabilir.

Dış Dinamikler

Türkiye’deki olaylar üzerinde etkili olan dış dinamikler, ana menfaatleri birbiri ile çelişen iki ana eksen boyunca konumlanmışlardır. Birinci eksende yer alanlar, ABD, AB, İsrail/Siyonizm, Vatikan ve uluslararası sermayedir. İkinci eksende yer alanlar, Rusya, Çin İran ve Hindistan’dır. Birinci eksende yer alan güçlerin uygulamaya sokmaya çalıştıkları projelerden Büyük Ortadoğu, Avrasya’nın Dönüştürülmesi, Avrasya’nın Hıristiyanlaştırılması, Dinlerarası Diyalog, Büyük İsrail ve Uluslararası sermayeye ilişkin özelleştirme projeleri, Türkiye’yi ana hedef haline getirmektedir. Buna karşılık ikinci eksen ülkeleri Türkiye’yi, Batı istilasını durduracak bir güvenlik şemsiyesi olarak görmektedirler.

Bu iki eksen arasındaki fay hattında enerji birikimi olmakta, yeni bir soğuk savaşın başlama sinyallerini vermektedir. Türkiye’de her iki eksen ülkeleri ile ilişki içerisinde olan iç güç merkezleri bulunmaktadır.

27 Nisan Kadife Darbesi organizatörleri, uluslararası arenada Türkiye'nin ABD ve AB’den koparak Rusya-Çin-Hindistan-İran eksenli bir dış politika izlemesini istemektedirler. Türkiye’nin ABD-AB ekseninde kalmasını isteyen Batıcı, ABD'ci İsrail’ci lobi ve güç odakları kadife darbeye bu açıdan karşı çıkarak CHP-MHP koalisyonuna karşı AKP’nin tek başına iktidar olmasını tercih etmişlerdir.

Birinci eksen ülkeleri bütün olarak AKP’nin tüm icraatlarından ve dış politikasından memnun olmasa bile AKP dışında seçimde başarı gösterecek müttefik bulma şansları da yoktu. Bu açıdan birinci eksen ülkeleri AKP’yi isteyerek-istemeyerek desteklemişlerdir. İşte dış güç merkezlerinden gelen bu destek, sistemin ağırlık merkezinde yer alan iç güç merkezlerinin parçalanmasına neden olmuştur. Kanaatimizce elektronik muhtıranın yazılış şekli, kullanılan dil ve üslup bundan sonra şekillenmiştir. Kartel medyasının AKP yanında yer alması ile AKP propagandada çok büyük bir üstünlük elde etmiştir. Büyük iç ve dış sermayenin desteklemesi, olumsuz yöndeki ekonomik manipülasyonları engellediği gibi olumlu istikamette, özellikle borsada, bir etkileme yapmıştır. Eğer böyle bir destek olmasaydı ve AKP karşısında yekvücut bir cephe olmuş olsaydı 2001’dekine benzer bir kriz yaşanabilirdi. Kadife darbe sürecinde borsanın devamlı yükselme trendinde olmasına bu zaviyeden bakmak gerekir.

Bununla beraber AKP iktidarı ikinci eksende ki ülkelerle ilişkileri geliştirmeye çalışmıştır. Seçim sürecinde Petkim’in özelleştirmesi ile Iranla Doğal Gaz anlaşması için görüşmeler yapılmasına bu açıdan da bakmakta fayda vardır

Bilderberg Toplantısı

Bu yılki Bilderberg Toplantısı Türkiye’de yapılmış ve Türkiye’den 13 kişi toplantıya katılmıştır. Dünyadaki birçok olayda parmağı olan böyle bir toplantının Türkiye’de yapılması, Türkiye ile ilgili kararlar alınıp alınmadığı şüphesini ister istemez uyandırmaktadır. Neler konuşulduğunu ve ne kararlar alındığını bilemiyoruz. Her Bilderberg toplantısından sonra bazı ülkelerde önemli yönetim değişiklikleri olduğu, daha öncekilerden bilinmektedir. Muhtemeldir ki Türkiye’deki Cumhurbaşkanı seçimleri konuşulmuş, buna dönük bazı kararlar alınmıştır. Bu toplantıda alınan kararlar doğrultusunda Türkiye’yi etkileyecek tarzda bazı iç güç odaklarının konumlandığı göz ardı edilmemelidir.

Hudson Enstitüsünde Yapılan Toplantı

Türkiye seçim sürecine sokulmuşken 13 Haziran 2007 tarihinde Hudson enstitüsünde Türkiye’den giden generallerin de katıldığı iddia edilen bir toplantı tertiplenmiştir(1). Bu toplantının içeriği hakkında medyada yer alan bilgi, dış güçlerin Türkiye’yi nasıl bir kumpasa aldıkları/alabildikleri anlamında önemlidir. Toplantının deşifre edilip Türkiye’de tartışmaya açılması, Türkiye’deki seçimlerle ilgilidir.

Genelde bu tür toplantılarda neler konuşulduğu dışarıya yansıtılmaz. Ancak burada bir istisna yapılmış ve toplantıda konuşulanlar dışarıya sızdırılmıştır. Bir güç, orada konuşulanların Türkiye’de tartışılmasını istemiştir. Böylelikle Türkiye’deki değişik güç merkezlerine bazı mesajlar iletilmiştir.

Toplantıyı önemli kılan, toplantıya katılanlar ve de toplantıda konuşulanlardır. Toplantı, Türkiye’de Genelkurmayın Kuzey Irak’a girilmesi gerektiğini yüksek sesle söyleyip tartışmaya açtığı bir zamana denk gelmiş/getirilmiştir.

Kuzey Irak’a girme isteğindeki zamanlama, seçimlerle ilgili olduğu kanaatini kuvvetlendirmektedir. Kadife darbe, Cumhurbaşkanlığı seçimini engellemiştir. Aynı zamanda yapılacak bir seçimden AKP’nin iktidar alternatifi olarak çıkmasını da engellemek istemektedir. Seçimin çok erkene alınması, AKP’nin işine gelirken kadife darbecilerin işine gelmemektedir. Onun için seçimin ertelenmesi istenmektedir. Değişik kulislerde Hudson’da tartışılan senaryolara benzer senaryoların da Türkiye’de tartışıldığı ve bir merkez tarafından servis yapıldığı bilinmektedir. Zeyno Baran’dan Güler Kömürcü’ye kadar bir çok yazar, bu dedikoduları köşesine taşıyarak kamuoyuna mal etmişlerdir. İşte bu nedenle Hudson toplantısının Türkiye’de tartışmaya açılması, önemli, anlamlı ve mesaj doludur.

Senaryonun korkunçluğu ve iğrençliği kamuoyunun koşullandırılmasını kolaylaştırmıştır. Yapılan bu servisle bir çok kesime mesaj gönderilmiştir:

Askere: Eğer siz, ben istemediğim halde Kuzey Irak’a girerseniz PKK liderlerini AKP’ye teslim ederek hem sizin oraya giriş nedeninizin gerekçesini ortadan kaldırır, hem de AKP’ yi seçimde çok avantajlı duruma getiririm. Her şeyi sana fatura ederim.

Hem bu mesajı göndermiş hem de Türkiye’deki bir çok karanlık olayın arkasında devletin hatta doğrudan askerin olduğu kanaati yerleştirilmek istenmiştir. Bu şekilde ordu yıpratılmıştır.

AKP’ye: Asker benimle işbirliğine girmek istemektedir. Ayağını denk al, benim karşı olduğum politikalardan vazgeç.

Anayasa ve diğer yargı organlarına: Benim politikalarımı yargı yoluyla engellemeye kalkarsanız bir suikasta kurban gidebilirsiniz.

PKK ve diğer Kürt liderlere: Emrimden dışarı çıkarsanız sizi satmaktan çekinmem, ayağınızı denk alın. Hem askeri operasyona izin verir, hem de Öcalan’ı paketleyip gönderdiğim gibi sizleri de paketler gönderirim.

Bu mesajları kimlerin alıp kimlerin almadığını bilemiyoruz. Ancak seçimi operasyonla engellemek isteyenler, bu amaçlarına ulaşamadılar. Böylelikle AKP çok erken bir seçimle Cumhurbaşkanlığı mağduriyetinin duygusal sonuçlarını elde etme fırsatını yakalamış oldu. Bu toplantı ile Türkiye’deki bütün karanlık işlerin faturası orduya çıkartılmaya çalışıldı. Böyle bir psikoloji hükümete mal edilen Van, Şemdinli, Danıştay, YÖK, Malatya olaylarından hükümetin aklanmasını sağladı. Seçmen indinde güven tazelemiş oldu.

Kürt halkı ve DTP’nin yöneticileri üzerinde de Hudson toplantısının etkili olduğu kanaatindeyiz.

Seçimi Etkileyen Diğer Parametreler

22 Temmuz Seçimleri, iç ve dış dinamiklerin çatışması ile yol boyu şekil almıştır. Makro ve mikro planda var olan bir çok faktör seçim sonuçlarında etkili olmuştur. Yukarıdakilere ilave olarak seçimi etkileyen daha başka dinamikler vardır. Bunları aşağıda ki gibi özetleyebiliriz:

• Cumhurbaşkanlığına Abdullah Gül’ün aday seçilmesi

• Şuuraltı: 80 yıllık söyleme(mürteciler, işbirlikçiler, cahiller) cevap: ‘İnadına AKP’

• AKP’nin alternatifi: CHP ve MHP koalisyonu

• Güneydoğu’ya asker sevkıyatı ve Kuzey Irak’a operasyon

• ‘Tek başına iktidar olamazsam siyaseti bırakırım’ resti

• CHP-DSP ittifakının istenen sinerjiyi oluşturamaması

• Seçim kampanyalarında AKP rakiplerinin propaganda hataları

Cumhurbaşkanı Adayı: Abdullah Gül

AKP cumhurbaşkanlığına, toplumsal psikoloji açısından çok isabetli bir aday göstermiştir. Abdullah Gül birikimli, tecrübeli bir devlet adamıdır. Soğukkanlıdır ve sabırlıdır. Başbakanlığı zamanında kendisine yapılan hakaretlere üslubunu bozmadan cevap vermiş, gerginlik meydana getirmemiştir. Kendi içerisinde tutarlıdır ve kararlıdır. Bu özellikleri nedeniyle halk tarafından, tahmin edilenin ötesinde sevilmektedir. Adaylığı açıklandığı zaman AKP’ye rey vermeyen insanların bile nasıl memnun olduklarına şahit olmuşuzdur. Gözlemlerimize dayanarak ifade etmek istersek, Erdoğan ve Arınç olmuş olsaydı AKP dışındaki çevrelerde bu kadar memnuniyet olmazdı. Tabi ki bu bir gözlem, katılabilir veya katılmayabilirsiniz. DYP ve ANAP’ın meclise gelmemekten dolayı çökmelerinde bu sevginin etkili olduğu inancındayız.

Bir Şuuraltı Olayı: ‘İnadına AKP’

Cumhuriyetin belli bir döneminden sonra Müslüman bir halk hakarete uğradı, aşağılandı, horlandı, suçlandı, korku salınarak tehdit edildi, adeta yok sayıldı. Bu dönemde Müslüman halk cahil, geri zekâlı, aşağılık, mürteci, işbirlikçi olarak hakarete uğramıştır. Kanunen ve cebren bertaraf edileceği tehdidi ile susturulmuştur. Laiklik ve cumhuriyet karşıtlığı Demokles’in kılıcı gibi ensesinde sallandırılmıştır. Her şey sanal bir halk için düzenlenip icra edilmiştir.

Kadife darbe sürecinde benzer söylem ve uygulamalar farklı kesimler tarafından gerçekleştirilmiştir:

• Yargı mensuplarının konuşmalarında kullanılan dil ve üslup

• YÖK başkanı ve rektörlerin konuşmalarında kullanılan dil ve üslup

• Van’dan başlayıp Malatya’ya kadar devam eden olaylar sürecinde kullanılan dil ve takınılan tavır

• Cumhurbaşkanının takındığı tavır ve kullandığı üslup

• Genelkurmay Başkanı ve Kuvvet Komutanlarının kullandığı dil

• Anayasa Mahkemesinin kararı: 184=367

• Cumhurbaşkanlığı seçiminde kullanılan dil ve üslup

• Cumhuriyet mitingleri sürecinde kullanılan dil ve üslup

• 27 Nisan e-muhtırasında kullanılan dil ve gerekçeler

80 yıllık süreçte kullanılan dil ve yapılan uygulamalar, bir şuuraltının oluşmasına sebebiyet vermiştir: Ben bir köle değilim, vergisini veren, vatanını savunan, kanı ile vatan topraklarını sulayan ve bu ülkenin sahibi olan bir vatandaşım. Ben milletim. Bu ülkenin aslı sahibi benim. Neden suçlanan, aşağılanan, horlanan ve tehdit edilen benim? Siz kimsiniz? Niçin benim tüm seçip iktidar yaptıklarım düşman ilan edilip darbelerle düşürülmektedir? Yeter artık! Bu şuuraltında CHP hep ötekidir ve de tehlikelidir. Halka reva görülen zulmün baş mimarı olarak kabul edilmektedir. CHP sevilen değil korkulandır. Menderes’in ‘Yeter artık! Söz milletin!’, AKP’nin ‘Yeter artık! Karar milletin!’ afişlerinde bu şuuraltının okunuşu vardır.

Yer darlığından dolayı yukarıdaki konuşmaların hepsini burada irdeleme imkanı yoktur. Arzu edenler Umran’ın geçmiş bir yılını inceleyebilirler. Burada seçimi çok etkilediği için Cumhuriyet mitinglerinde kullanılan sloganlar ve 27 Nisan e-muhtırasının üzerinde ana hatları ile duracağız.

Cumhuriyet Mitinglerinde Kullanılan Sloganlar

Üç büyük mitingde kullanılan sloganlara baktığımızda, Cumhuriyet tarihi boyunca yapılan suçlama ve hakaretlerin izlerini görmemiz mümkündür:

Tandoğan mitingi: ‘Türkiye laiktir, laik kalacaktır’. ‘Her şey vatan için’. ‘Çankaya laiktir, laik kalacak’. ‘Atatürk gençliği görev başında’. ‘Türk gençliği vatanı sattırmayacak’.

Çağlayan mitingi: ‘Çankaya Yolu Şeriata kapalı’. ‘Ne şeriat ne darbe’. ‘Toprak vatandır, satılamaz’. ‘Parola: vatan. İşaret: namus’. ‘Alt üst kimlik yok’. ‘Ne mutlu Türküm diyene’.

Gündoğan mitingi: ‘Türkiye laiktir laik kalacak’. ‘Biz gavur İzmirliyiz’. ‘Solda birleşin. Birleşmeyene mazbata yok’. ‘Solcuysan CHP’ye, Sağcıysan MHP’ye oy ver’.

Laiklik, işbirlikçilik, vatan hainliği eksenli ırkçılık kokan bir söylem söz konusudur.

Muhtıra Metni

27 Nisan, saat 23’de Genelkurmay Internet Sitesine yerleştirilen imzasız, sahipsiz muhtıra, cumhuriyet mitinglerine ilgiyi artırmış; Türkiye’yi, laik ve anti laik eksenli bir kutuplaşma içerisine sokmuştur.

Muhtırada laikliğe aykırı olduğu söylenen tavır ve davranışlar, özetle, şunlar:

• Kız çocuklarının giydiği kıyafetler çağdışıdır.

• Kız çocuklarının ilahı söylemeleri laikliğe aykırıdır.

• Kutlu doğum haftası alternatif olarak kutlanmaktadır.

• Ne mutlu Türküm demeyenler düşmandır.

Muhtırada bu konularda TSK’nın taraf olduğu ve gerektiğinde kesin tavrını koyacağı belirtilmektedir.

Kullanılan dil ve gerekçeler ile Müslüman bir halk, suçlanmakta ve tehlike olarak görülmektedir. Muhtıraya göre bütün bunların müsebbibi, gerekli önlemleri almayan hükümettir.

Muhtıradaki son gerekçe ile farklı etnik kökenden gelenler, düşman kategorisinde konumlandırılmış gibi bir mesaj verdiğinden farklı etnik kökenlileri ürkütmüştür. Muhtıranın bu metninden sonra cumhuriyet mitinglerinde daha da ırkçı bir dil kullanılmaya başlanmıştır. CHP ve MHP mitinglerinde etnik köken çağrıştıran söylemler baskındır. Bu muhtıra, Türkiye’de ki etnik fay hatlarına aşırı bir gerilim yüklemiştir. Kendilerini düşman kategorisine koyan bir muhtıra ve o muhtıraya sahip çıkan sıyasi partiler ve bunların koalisyonu ile oluşturulmak istenen bir gelecek. Siz Kürt, Rum, Ermeni, Arnavut, Boşnak, Çerkez ve Yahudi etnik kimliğine sahip olsaydınız hangi parti veya partilere rey verirdiniz?

Muhtıra muhtevasındaki suçlama, aşağılama ve tehditlerden dolayı Müslüman halkın yukarıda bahsedilen şuuraltı harekete geçmiştir. Bu şuuraltını iyi okuyan AKP kurmayları, muhtıraya karşı tavır alarak bir basın açıklaması ile muhtırayı gayrı meşru ilan etmişlerdir(2).

AKP’yi Muhtıra dolayısıyla avantajlı konuma getiren sadece muhtıra metninin dili ve kullanılan gerekçeler değildir. AKP’yi avantajlı kılan muhtıra karşısında takındığı tavır ve geçmişe nazaran dik duruşudur. İşte bu tavır, 80 yıldan beri horlanan, aşağılanan ha bire tehdit edilen toplumun önemli bir kesimini ayağa kaldırmış ve AKP saflarına sürükleyerek ‘İnadına AKP’ dedirtmiştir. ‘İnadına AKP’, şuuraltının slogan olarak en güzel bir tarzda dışavurumundan başka bir şey değildir.

Bu şuur altının harekete geçmesinde, sol partiler hariç diğer partilerin tabanlarının tümünün etkilenmesinde, Abdullah Gül gibi mutedil, sakin iyi bir devlet adamının Cumhurbaşkanı adayı olarak gösterilmesinin çok büyük payı vardır.

Bu şuuraltını ne DYP, ne ANAP ve de ne yazık ki SP kurmayları okuyamamış ve buna uygun bir saf tutuş yapamamışlar; bedelini sandıkta ağır bir şekilde ödemişlerdir. MHP lideri ?bunca hataya rağmen nasıl bu kadar rey alabilir, anlayamıyorum’ derken gerçekte kavrayamadığı bu şuuraltı olayıdır.

Mehmet Ağar, cumhurbaşkanlığı seçiminin ilk turunda meclise gitmediğinde Anadolu’daki teşkilatlarından yükselen sesleri zamanında okuyabilmiş olsaydı, belki de şimdi mecliste ve hükümette koalisyon ortağı olabilecekti. Bugün yaptığı itiraf ile dile getirdiği gerçeği, o gün basiretle görebilmeliydi. Bu şuuraltını okuyabilmeliydi.

Bu şuuraltı, Tuncay Özkan'la, Doğu Perinçek'le, Deniz Baykal'la, Türkan Saylan'la, Nejla Arat'la ve Nur Serter’le aynı saflarda gözükenleri, aynı dil ve ağzı kullananları affetmemiştir.

CHP+MHP Koalisyonu Fikrinin Bumerang Etkisi

AKP’nin en büyük avantajı, önde olan rakibinin CHP gibi halka yabancılaşmış, halka tepeden bakan, halkın değerlerini gerici olarak gören, tepeden inmeci, darbeci, çifte standartçı, karalamacı, Türkiye’nin geleceğine dönük herhangi bir projesi olmayan ve sadece mevcut statükoyu korumaya çalışan bir partinin var olmuş olmasıdır.

Bindirilmiş kıtalarla gerçekleştirilen Cumhuriyet mitinglerinin cazibesine kendini kaptırarak ırkçılık boyutuna varan bir Türkçü söylem tutturmuş olması nedeniyle toplumun önemli bir kesimini cepheden karşısına almıştır. Bunun sonucunda Fırat’ın doğusuna gidememişlerdir.

Cumhurbaşkanlığını engellemeye kalkanların, bir erken seçimi şöyle veya böyle öngördükleri muhakkaktır. Belki bunun zamanlamasının bu kadar erken olabileceğini düşünememiş olabilirler. Kadife darbeyi yürüten güçlerin stratejisinde yapılan kurgu, AKP’nin hem tek başına hem de koalisyonla iktidar olmasına engel olmak ve bir CHP+ MHP koalisyonu oluşturmak şeklinde idi.

CHP+MHP koalisyon fikri cumhuriyet mitinglerinde yüksek sesle dillendirilmeye başlanarak her iki partinin tabanı buna alıştırılmaya çalışılmıştır. İzmir’deki Cumhuriyet mitinginde ‘Sağcı isen MHP’ye, Solcu isen CHP’ye rey ver’ tarzında bir propaganda başlatılmıştır. Bu tür bir propaganda CHP ve MHP’nin tabanında iki zıt etki yapmıştır. Bu güne kadar MHP’ye aşırı düşmanlığı olan CHP’li seçmen, CHP’ye rey vermemiştir. CHP’li dindar ve milliyetçi seçmenin bir kısmı da MHP’ye kaymıştır.

AKP, bu koalisyon söylemini MHP’ye karşı çok iyi değerlendirerek MHP’ye verilecek oyların CHP’yi iktidar yapacağı korkusunu sağ seçmen üzerinde iyi işlemiştir. Muhtıra ile harekete geçen halkın şuuraltı CHP-MHP koalisyonunu içine sindirememiştir. CHP’ye karşı olan MHP’lilerin bir kısmı, AKP ve SP’ye kaymıştır. MHP bu tehlikeyi geç fark etmiştir. Ondan sonra ‘tek başına iktidar’ sloganını öne çekmeye çalışmıştır.

CHP’lilerin tabanda yaptıkları ‘sağcıysan MHP’ye, solcu isen CHP’ye rey ver’ şeklindeki bir propaganda, AKP’nin değirmenine suyun akmasına hizmet etmiştir.

DP Hareketinin Çökertilmesi

Muhtıra öncesi yapılan tüm anketlerde AKP, %29-34 gibi bir oranla birinci parti olarak görülmekteydi. İktidar partisi olduğu için seçim sathı mailinde hırpalanacağı için bu oran daha da düşecekti. Ayrıca muhtırayı yemenin bir bedeli vardı. Bu da bir oy kaybına sebebiyet verecekti. AKP seçimden birinci parti olarak çıksa bile ya tek başına iktidar olamayacak ya da kıl payı iktidar olacaktı. Kadife darbeyi yürütenlerin niyeti AKP’yi ne tek başına ne de bir koalisyonla iktidar yapmamaktı. AKP’ye destek verebilecek, onunla koalisyona girebilecek en yakın parti DP gözükmekteydi.

Batılı koalisyon AKP’nin iktidar olmasını, kadife darbeciler CHP+MHP koalisyonunu istiyorlardı. Bu iki gücün çekişmesinin ortasında DP hareketi yer almaktaydı. Kadife darbeciler DP’nin meclise girmesini, AKP milletvekillerini azaltacağı için isterken; koalisyon ortağı olma ihtimalinden dolayı da istemiyorlardı. Batılı koalisyon, DP’nin meclise girmesini AKP’nin gücünü zayıflatması açısından istemiyor; fakat iyi bir koalisyon ortağı olduğu için istiyordu. DP’nin çökmesi her iki gücün hem işine geliyor hem de işine gelmiyordu.

Öyleyse hangisi DP’nin çökmesini başlatmıştır? DYP-ANAP birleşmesini engelleyen kimlerdir? Şahsi ihtiraslar mı yoksa söz konusu çatışan güçler mi? Ya da her ikisi birlikte mi? Bunun gerçek cevabını zaman verecektir. Bu güç odağı her kimse/kimlerse bilerek ya da bilmeyerek AKP’nin tek başına iktidar olmasına önemli katkıda bulunmuşlardır.

Abdullah Gül gibi sakin, mutedil, devlet adamlığı öne çıkmış bir insanın cumhurbaşkanı seçilmesinin DYP-ANAP’ın meclise gelmemesi yüzünden engellenmesi, her iki partinin tabanında tepkiyle karşılanarak bir kısım seçmenin AKP saflarına kaymasına neden olmuştur. Ayrıca birleşmenin ele yüze bulaştırılması ile tabanda meydana getirilen huzursuzluk, bir kısım seçmenin daha kaybına sebebiyet vermiştir. Birleşme çalışmalarının başlangıcında oluşan sinerji, birleşmenin sürüncemeye bırakılması ile kaybolmuş bu da seçim çalışmalarını verimsizleştirmiştir. Erkan Mumcu’nun küserek meydanlardan çekilmesi, heyecanı daha da düşürmüştür. Bu aşamadan sonra DYP ve ANAP’ın mirasının paylaşılması kavgası başlamıştır.

İlhan Kesici, Lütfullah Kayalar gibi sağcı simaların CHP saflarından aday olması, Yaşar Okuyan’ın CHP’ye açık destek vermesi, mirasın paylaşımı amaçlıdır. Ancak gerek cumhuriyet mitingleri sürecinde ve gerekse seçim sathı mailinde bu şekilde bir hareketlenme ve saf tutma, halk tarafından omurgasızlık, ilkesizlik, menfaatperestlik olarak değerlendirilmiştir. Demirel’in manevraları, DYP-ANAP birleşmesini engellediği iddiaları, damadını CHP saflarından aday göstermesi, sağ seçmende bir tepki meydana getirmiştir. Milliyetçi ve liberal adayların CHP’den aday olması, sağ seçmeni CHP lehine etkilemezken, hatta tam tersine AKP lehine bir etki meydana getirirken; sol adayların AKP saflarında seçime katılmaları sol seçmeni AKP lehine etkilemiştir. Dolayısıyla DP hareketinin engellenmesi, CHP-MHP’den ziyade AKP’nin işine yaramıştır.

AKP’nin en büyük avantajı, kendi seçmen tabanının şuuraltını gerektiği gibi okuyamayan, basiret ve ferasetini kaybetmiş muhalif parti yöneticilerinin var olmuş olmalarıdır. Öfke ve kızgınlık ile kalkanlar zararla oturmuşlardır.

‘Tek Başına İktidar Olamazsam Siyaseti Bırakırım’

Türkiye’de genelde karizmatik liderlerin kendi oyları, partilerinin oylarından daha yüksektir. Genç ve karizmatik bir lider olan Tayyip Erdoğan’ın şahsî reyi de AKP’nin reyinden daha yüksektir. Erbakan’ın devreye girmesi ile hareketlenen SP oy oranını artırmaya başlamıştı. Erdoğan ‘Tek başıma iktidar olamazsam siyaseti bırakırım’ diyerek kendi şahsî oylarını AKP’ye kanalize etmiş ve SP'nin önünü kesmiştir. Bu çıkış diğer parti tabanlarındaki şahsi oylarının da alınmasını sağlamıştır. Erdoğan’ın bu çıkışıyla AKP Güneydoğu’da DTP tabanından da önemli bir oy almış olabilir.

AKP Rakiplerinin Propaganda Hataları

Bu seçim süreci, AKP’nin seçim stratejisine göre şekillenmiştir. Rakipleri, AKP’nin bu stratejisini anlayamayıp AKP propagandasına cevap yetiştirmeye çalışmakla zaman harcamışlardır. Dolayısıyla üstünlük, büyük oranda AKP’nin eline geçmiş oldu.

Dil ve Üslup

Kavgadan yorgun düşen bir halk, kavga istememekte, gerilim artırıcı davranışlardan uzak durmaya çalışmaktadır. Toplumun bu isteğini göremeyip gerilim artırıcı, kavgacı, hakaret edici bir dil kullananlar toplum indinde güvenilir bulunmamıştır. En mutedil dili, AKP kullanmıştır.

MHP’nin urgan atarak Abdullah Öcalan’ın idamını istemesi bir gerilim ve sertlik hareketi olarak değerlendirilip yadırganmıştır. Öcalan kendi iktidarlarında yargılanıp idam cezasına çarptırılmış olmasına rağmen idam edilmemişti. Halk bunu bilmektedir. Kampanyanın bu eksende yürütülmesi, MHP’nin samimiyeti konusunda halkı şüpheye düşürmüştür. Bahçeli’nin kullandığı aşırı sertlik içeren dil ve üslubu kendi tabanını olumsuz etkilemiştir. Halkı ürkütmüştür. Erdoğan’ı ‘PKK veya Barzani ağzı ile konuşmakla’ suçlaması, MHP’ye kâr değil zarar vermiştir. MHP’nin umduğu reyi elde edememesinde bu ve buna benzer tavırların etkisi olmuştur.

Bahçeli ve ekibi, milliyetçiliğin kapsamından manevi boyutu çıkararak, ulusalcıların milliyetçilik anlayışına doğru bir kayma ve sapma olduğu intibaını uyandırmışlardır. Bunun kendi tabanı üzerinde olumsuz etkisi olmuştur. MHP’ye umduğu oyun gelmesini engelleyen en temel parametrelerden biri budur.

Gündüz Aktan'ın seçim sathı mailinde, hiç gereği yokken, geçmişte Nusret Demiral'ın ‘Ezan Türkçe okunmalıdır’ tarzındaki çıkışına benzer bir şekilde; ‘Kadere iman yoktur’ tarzında bir tartışmayı başlatmış olması, MHP’nin olumsuzluk hanesine yazılmıştır.

Baykal ve ekibi, Cumhurbaşkanlığı seçiminden başlayarak genel seçimler sonuçlanıncaya kadar kullandığı dil, takındığı tavır, kaba, kavgacı, kırıcı ve tehditçi olmuştur. Bu, genel anlamda sağ seçmende CHP’nin geçmişte oluşturduğu şuuraltının uyanmasına vesile olup reaksiyonla karşılanmıştır. Bundan dolayı İlhan Kesici, Lütfullah Kayalar ve Yaşar Okuyan’ın CHP saflarında mücadeleye katılmaları umulan rey akışını sağlamamıştır. Tam tersine CHP’ye karşı AKP tercih edilmiştir.

CHP, fakir halka belediyelerce yıl boyu yapılan yardımlara, okula destek için verilen paralara karşı çıkmakla kendi ayağına kurşun sıkmıştır. Bu yardımlar yalnızca seçim zamanı yapılmış olsaydı CHP haklıydı. Oysa bu yardımlar, Refah zamanından beri yıl boyu yapılmaktadır.

CHP’nin bu seçim döneminde yaptığı en büyük hata, AKP ile Atatürk’ü yarıştırmaya kalkmış olmasıdır. CHP bütün varlığını Atatürk’ün kurduğu parti olmaya endeksleyen bir kampanya yürütmüştür. Seçimde Atatürk’ün partisi deyerek halktan rey istemesi yanlıştı.

Halk indinde AKP kadroları Erbakan’ın evlatları ve talebeleriydi. Yaramaz çocuklardı. Erbakan ve kadrosunun bunu kabul edip etmemeleri önemli değildi. Önemli olan halkın, AKP’yi böyle anlayıp yorumladığıydı. Bu seçim döneminde en muhtevalı propaganda SP kadrolarınca yapılmıştır. Çok güzel mesajlar, ‘El-insaf’ dedirtecek çok kötü bir üslupla sunulmuştur. Bu seçimden en karlı çıkması gereken SP, kullandığı dil ve takındığı tavırdan dolayı kaybetmiştir.

Motivasyon ve Gelecek Vaat etmek

AKP seçim kampanyasında yaptıklarını anlatmasının yanı sıra gelecek bir Türkiye tasavvuru sunmuş, gelecek için umut vaat etmiştir. Bu, kendilerine bir avantaj sağlamıştır. Buna karşılık, SP hariç, rakiplerinin, hep karamsar bir tablo sunmaları, her şeyi kötü göstermeye çalışmaları, yapılan güzel şeyleri de görmezlikten gelmeleri, kamu vicdanını rencide etmiştir. Kendi programlarını sunup AKP’nin icraatlarını eleştirecek yerde sadece AKP’yi kötülemeleri ters etki yapmıştır.

SP ise geçmişte yaptıkları başarılı çalışmaları, etkileyici bir şekilde sunmuştur. Türkiye’nin nasıl soyulduğunu, çok çarpıcı şekilde ortaya koyarak dinleyenleri, ‘gerçekten Hoca haklı’ dedirtecek bir şekilde etkilemiştir. Tüm dünya insanlığını kurtaracak yeni bir dünya tasavvurundan bahsetmeleri gerçekten de muhteşemdi. Ümit ve heyecan vericiydi. Ancak iş AKP’ye gelince tüm ölçüler kaybolmakta, çok ağır ifadeler kullanılarak, yapılan o güzel propaganda heba edilmekteydi.

SP’nin bu sonucu almasında belki birçok faktörden bahsedilebilir. Kanaatimizce en etkili iki tanesi kullanılan üslup ve yan yana görülen(demeç verilen) çevrelerdir. (Bu ayrı bir yazı konusu edilecektir.)

Değer Eksenli Bir Propaganda

AKP, 4,5 yıl içerisinde başta sosyal güvenlik ve sağlık politikası olmak üzere bir kısım alanlarda başarılı işler yapmış, ancak bir kısım alanlarda da başarısız olmuştur. Pastanın paylaşımında adaleti sağlayamamış ve kendisini iktidara taşıyan tabanın temel isteklerine cevap verememiştir. Acil eylem planına aldığı birçok konuda geri adım atmıştır. CHP ve MHP, AKP’ye karşı seçim kampanyalarını, AKP’nin başarısız icraatları üzerinden yürütmeleri gerekirken; laik- antilaik ve bölücülük eksenli bir değer mücadelesine oturtmuşlardır. Türkiye’de millet, laikliğin ‘Kamusal alanın menfaatleri için gerekirse ibadetler kısıtlanabilir’ boyutlu olduğunu çok iyi bildiği için, kendi değerlerinin savunucusu olarak AKP’yi görüp desteklemiştir. Bu nedenle Laiklik, Atatürkçülük ve Cumhuriyetçilik üzerinden yürütülen bir kampanya AKP’nin arayıp da bulamadığı bir fırsatı, ona altın tepsi içerisinde sunmuştur. AKP, hem kendi tabanının kenetlenmesini sağlamış hem de ‘CHP geliyor’ korkusu ile değişik kesimlerden oy almayı başarmıştır.

En yoğun değer eksenli propaganda, SP tarafından yapılmış olmasına karşılık kullandıkları dil, yaptıkları propagandanın etkisini kırmıştır.

Tutarsız Vaatler

Muhalefetin, geçmişte Demirel’in gökteki yıldızları vaat etmesine benzer bir şekilde gökteki her şeyi vaat etmeleri, bir samimiyet ve bir gerçekçilik sorununu gündeme getirmiştir. Yapılmaları mümkün olmayan veya yapmayacağı şeyleri söyleyerek halktan oy istemeleri, halkın tepkisini çekmiştir. Bu propaganda, halkı düşünemeyen, anlayamayan ve değerlendiremeyen fertlerden oluşmuş bir topluluk düzeyine indirgediği gibi bir havanın doğmasına sebebiyet vermiştir. Halk buna, daha gerçekçi bir propaganda yapan AKP’ye destek çıkarak cevap vermiştir.

Güney Doğuda AKP Oylarında Artış

Öncelikle ifade edilmesi gereken en önemli nokta Türkiye’nin her tarafında miting yapabilecek konumda olan iki parti mevcuttur: Biri AKP iktidar partisi; diğeri SP parlamento dışındadır. Diğer partiler özellikle MHP ve CHP Fırat’ın doğusunda yoklar. Bu iki partinin o coğrafyada miting yapamamış olması, Türkiye için ciddi bir kayıptır.

Bu seçimin en ilginç ve önemli noktalarından biri de Güneydoğuda AKP’nin oylarında ciddi artış olması ve DTP’nin oy kaybına uğramasıdır. AKP’nin oyları niçin artmıştır? Eğer gizli bir gücün yönlendirmesi yoksa bu gelişme, Türkiye için büyük bir şanstır. Gerçekten de köy köy bu seçim sonuçları analiz edilmeli, sandıktan çıkan mesaj iyi değerlendirilmelidir. Bu çalışma mutlaka yapılmalıdır.

Elde edilen sonuçlarda AKP’nin o yörede gösterdiği adayların şüphesiz etkisi vardır. AKP’nin yörede yaptığı ekonomik yatırımların, ekonomik iyileştirmelerin, yöreye gönderilen bürokratların ve parti örgütünün halkla kurdukları ilişkilerin etkisi söz konusudur. Bütün bunlarla birlikte yöre halkının AKP’ye yönelmesini tetikleyen ana faktörleri başka yerlerde aramak gerekir. Bunları aşağıdaki gibi özetleyebiliriz:

Siyasetin AKP ile CHP+MHP çekişmesi üzerine oturtulması

DP hareketinin çökertilmesi ile beraber AKP’nin alternatifi CHP+MHP koalisyonu olmuştur. Seçim kampanyası boyunca CHP=MHP olacak tarzda Türkçü bir söylem tutturulmuş ve her iki parti yöneticileri, AKP’yi PKK-Barzani ile işbirliği içerisinde gösterme gayretine girmişlerdir. ‘Barzani'nin ağzı ile konuşmak’, ‘CHP ile iş tutmayıp Barzani ile mi iş tutayım’ MHP’nin AKP’yi suçlamak için dilinden düşürmediği ifadelerdir. Ayrıca seçim sonrası AKP+DTP koalisyonu yapılacak söylentileri çıkarılarak AKP yıpratılmak istenmiştir. Bu tür ifadelerin yöre halkı ile AKP arasında duygusal bir bağ oluşturduğunu göz önüne almak gerekir.

CHP+MHP propagandası, yöre halkı suçlu, ayrılıkçı ve PKK işbirlikçisi olduğu şeklinde bir intibaı uyandırırken; AKP, SP, DP propagandaları, daha kuşatıcı, yaraları sarıcı ve bütünleştirici bir özellik taşımaktaydı.

Yöre halkının şuuraltında CHP din düşmanı, MHP ise Kürt düşmanı olarak yerleşmiştir. Propagandalarında yaptıkları hatalar, yöre halkının bu şuuraltının dışsallaşmasına sebebiyet vermiştir. DP hareketinin çökertilmesi, SP’nin barajı geçemeyeceği kanaatinin yaygınlaşmasından dolayı, muhtemeldir ki, DP ve SP seçmenlerinin büyük bir kısmı, CHP-MHP koalisyonun gerçekleşmemesi için AKP’ye yönelmiştir.

Savaş ve Olağanüstü Hal Korkusu

Ayrıca geçmişte olağanüstü hal içerisinde yaşamaktan çok çekmiş olan bir halk, CHP+MHP+Asker eksenli bir iktidarın, yörede gene olağanüstü hal ilan edip operasyonlar yapabileceği korkusuna kapılmıştır. Zaten yöreye bir yıldan beri devamlı asker sevkıyatı yapılmaktadır. Kuzey Irak’a askerin mutlaka girmesi gerekir tarzında bir düşünce, bu üçlü tarafından devamlı seslendirilerek buna izin vermeyen hükümet suçlanmaktadır. Kuzey Irak’ta çıkacak bir savaştan en çok etkilenecek olanın yöre halkı olacağını, bölge halkı herkesten daha çok bilmektedir. Diğer taraftan Genelkurmay Başkanının ‘PKK ile İşbirliği yapan imamlar var’ açıklaması, bir olağanüstü hal durumunda, dindar kesimin ağır bedel ödeyeceği tarzında değerlendirilmiştir.

Bu korku, yöre halkında AKP’nin tek başına iktidarda kalmasının daha iyi olabileceği düşüncesini kuvvetlendirmiştir.

Seçim sürecinde Genelkurmay tarafından Kuzey Irak’ta operasyonun şart olduğu yüksek sesle dillendirilmiştir. MGK varken, Başbakanlık varken Genelkurmay’ın bunu medya üzerinden seslendirmesi, anlamlı bulunmuş ve ‘neden şimdi, neden seçim sürecinde’ sorgulamasının yapılmasına neden olmuştur. AKP’yi iktidar yapacak bir seçimin ertelenmesi için bir savaşı öngörmek, tepki doğurmuştur. Salt AKP iktidar olmasın diye Türkiye’nin bir maceraya sürüklenmesine, Türkiye’nin diğer yörelerindeki insanlar da karşı çıkmışlardır. Balkan faciasının böyle bir iç çekişmeden kaynaklandığını bu millet henüz unutmamıştır. Salt bu noktadan dolayı Türkiye’nin başka yörelerinde de insanlar, AKP’ye rey vermişlerdir.

Seçimi erteletmek için Kuzey Irak operasyonunu seslendirenler, bilerek ya da bilmeyerek AKP’nin ekmeğine yağ sürerek Kürt halkının AKP’ye yönelmesine ve ciddi bir oy almasına katkıda bulunmuşlardır.

‘ABD’ye Güvenilmez’

ABD geçmişte Ecevit’i iktidar yapmak için Öcalan’ı paketleyip Ecevit’e teslim etmiştir. Hudson Enstitüsündeki toplantıda ‘PKK liderlerini size teslim edelim’ teklifinin Amerikalılar tarafından yapılması, ABD’ye ne kadar güvenilebilir sorusunu gündeme taşımıştır. Ayrıca son zamanlarda ‘ABD Iraktan çıkacak; yerine Türkiye’yi bırakmak istiyor’ söylemi çokça konuşulmaya başlanmıştı. ABD’nin Irak’tan çıkacağı ihtimali, yöre halkı üzerinde bir etki yaptığı muhakkaktır. AKP’nin Güneydoğuda destek bulmasında bu faktörün de etkili olması muhtemeldir.

‘Dün Dilim İçin Bugün Dinim İçin’

Kürt halkı genelde dindardır. PKK hareketi ise Marksist bir hareket olarak doğmuştur. Yörede dine ve dindara karşı savaş açmıştır. Barzani hareketi ise laik, seküler bir harekettir. Her iki hareketin dindar Kürt halkı tarafından desteklenmesi, iterek mecbur bırakma olmadıkça, mümkün değildir. Bugüne kadar da olmamıştır. O yörede sadece PKK var değildir. Cemaatler ve çok güçlü din alimleri vardır. Yörenin PKK ile özdeş hale getirilerek anılması, yöre halkını rencide etmektedir.

Cumhuriyet mitingleri ile başlatılan laik-anti laik geriliminin seçim sürecinde CHP ile sürdürülmüş olması, Kürt halkının reyini etkilemiştir ve ona ‘Dün dilim için, bugün Dinim için rey vereceğim’ dedirtmiştir. Bu ifade ile verilen mesaj çok önemlidir: Birlik ve beraberliğimizin teminatı İslam’dır. Bu insanlar, İslam’ı bu ülkenin çimentosu olarak kabul etmekte ve gelin İslam etrafında bir ve bütün olalım demektedirler:

“Allah'ın ipine hepiniz sımsıkı yapışın. Dağılıp ayrılmayın. Ve Allah'ın sizin üzerinizdeki nimetini hatırlayın. Hani siz düşmanlar idiniz. O, kalplerinizin arasını uzlaştırıp-ısındırdı ve siz O'nun nimetiyle kardeşler olarak sabahladınız. Yine siz, tam ateş çukurunun kıyısındayken, oradan sizi kurtardı. Umulur ki hidayete erersiniz diye, Allah, size ayetlerini işte böyle açıklar.”(3/103)

Bu seçim sürecinde CHP yabancı değerleri, AKP yerli değerleri savunduğu için yöre halkı, AKP’yi desteklemiştir.

Yöre halkının AKP’yi desteklemesinde Erdoğan’ın ‘tek başına iktidar olmazsam siyaseti bırakırım’ açıklamasının da etkili olduğunu göz önüne almak lazımdır.

Bütün bu faktörler bir araya gelince Güneydoğu’da AKP reylerinde patlama olmuştur.

Sonuç

AKP iktidar partisi olarak seçimlerden oyunu artırarak ve bir ‘Türkiye Partisi’ olarak çıkmıştır. Bunun çok daha köklü bir araştırmasının köy bazından başlayarak Türkiye bazına kadar kademe kademe yapılması gerekir. Tüm siyasi hareketler ve iç güç merkezlerinin, bu sonuçları değerlendirip kendi özeleştirilerini yapmaları ve buradan bir Türkiye gerçeğini yakalamaları zorunludur. Ancak üzerinde en çok düşünmesi gerekenler AKP kadrolarıdır. Çünkü muhtıra öncesi %29-34 dolayında olan oy oranı, nasıl oldu da muhtıradan kısa bir süre sonra %46,6’ya çıktı?

22 Temmuz 2007 seçimlerini AKP’yi merkeze alarak değerlendirdik. Daha önce 1996 seçimlerinden zaferle çıkan RP’yi ve 18 Nisan 1999 seçimlerinden zaferle çıkan MHP’yi merkeze alarak bir değerlendirme yapmıştık. Her iki parti için birkaç noktaya dikkat çekmiştik: ‘Dik durun ve Sistem merkezinden uzak durun. Dünyevileşmeyin, tabandan kopmayın ve tabanı yozlaştırmayın.’

Dünyevileşme ve dik duramama, RP’nin bölünmesine ve ardından parlamento dışında kalmasına sebebiyet vermiştir. Sistem merkezine doğru seyahat ile dünyevileşme MHP’yi parlamento dışında bırakmıştır. Şimdi AKP tek başına iktidardır. Ancak kendisini buraya taşıyan şartları, oluşan koalisyonu iyi okuması, zafer sarhoşluğuna birinci dönemde olduğu gibi kapılmaması, gururlanmaması gerekir. Dik durmaya devam etmesi, dünyevileşmemesi ve toplumsal merkezden kopmaması gerekmekir.

Önceki mecliste halkın %55’i temsil edilirken bugün bu oran %80 civarındadır. Halkın mecliste temsilinde denge nispeten sağlanmıştır. Bu, Türkiye’de temsilden dolayı meydana gelen gerilimi düşürecektir.

Türkiye bir kadife darbe ile karşı karşıya kalmış ve şu an da kadife darbenin muhatabıdır. Daha şimdiden ‘dönmek yok’, ‘yola devam’, ‘%53 karşınızda’ ve ‘Ordu 27 Nisandan farklı bir müdahale yapabilir’ denmekte ve kitleler yeni bir gerilime hazırlanmaya çalışılmaktadır. Bu nokta önemlidir. Çünkü tüm kadife darbelerde asıl darbe, seçim sonuçlarında hile var denerek kitleler tahrik edilip sokağa dökülerek vurulmaktaydı. Ancak Türkiye’deki seçim sonuçları, bu oyunu bozacak tarzda büyük bir fark içermektedir. AB ve ABD’nin seçim sonuçlarına ilişkin değerlendirmelerinde ‘şeffaf, açık ve adil bir seçim’ ibarelerinin yer almış olması, seçim sonuçlarına ilişkin açılabilecek spekülasyonların önünü kesmeye dönüktür. Bununla beraber ilk fırsatta Türkiye bir gerilimin içerisine çekilmek istenecektir. İlk kırılma cumhurbaşkanlığı seçiminde olacaktır. Hükümet, buna fırsat verecek politikalardan ve üsluptan kaçınmalıdır.

İmparatorlukların mirasçısı olan bu milletin şuuraltı iyi okunmalıdır. Bu millet, uluslararası arenada saygı görmek, sözü dinlenir olmak istiyor. Güçlü büyük bir Türkiye’yi, evlatlarına, torunlarına bırakmak istiyor. Kavga istemiyor, barış istiyor. Bütün tartışmaların hainlik ekseninde yapılmasını istemiyor. Bizans entrikalarından ve darbelerden yorgun ve bitap düşmüştür. Bunun için entrika ve darbe istemiyor. Bu nedenle bu sessiz Türkiye çoğunluğu, bindirilmiş kıtalarla yapılan çığırtkanlıklara sessiz ve fakat ses getirici bir cevap vermiştir. Yarın bu cevabın şekli değişebilir. Bu asla unutulmamalıdır.

Sivil ve askeri bürokrasi ile aydınlar, halkın şuuraltını okumaya ve anlamaya gayret sarf etmeliler. ‘Halka rağmen halk için’ değil, ‘halkla beraber halk için’ anlayışını kabullenmeliler. Yönetildiklerinde sistem için tehlikeli olmayanlar, yönettiklerinde niçin tehlikeli ve sakıncalı olmaktadırlar? Bunun makul bir izahını bulmak mümkün değildir. 12 Eylül askeri yönetiminde ekonomiden sorumlu olan Turgut Özal parti kurmaya kalktığında Kenan Evren tarafından sakıncalı ve tehlikeli ilan edilmiştir. Sandıktan gelen cevap ne olmuştur? Sandığın cevabı, Turgut Sunalp için hezimet Turgut Özal için zaferdir.

Son bir yıldır ‘Ordunun yıpratılmak istendiği’ seslendirilmektedir. Doğrudur. Ordu birileri tarafından yıpratılmak istenmektedir. Birileri tarafından da yıpratılmaktadır. Burada, şu iki soruya cevap aranmalıdır:

1. Orduyu birileri yıpratmak istiyor. Kim bunlar?

2. Orduyu birileri yıpratıyor. Kim bunlar?

Birincisinde kasıt vardır. Amaçlı bir yıpratma sözkonusudur. İkincisinde kasıt yoktur. Farkında olamama vardır. Bu konu geniş bir araştırma konusudur. Osmanlıdan günümüze gelinceye kadar ordunun yıpratılması konusu ele alınıp incelenmelidir. Bununla beraber özet olarak şunu söyleyebiliriz: Ordunun yıpratılmasını isteyenler Türkiye’nin bu coğrafyada kuvvetli olmasını istemeyen düşmanlarımız ve onların yerli işbirlikçileridir. Ancak orduyu yıpratanlar ise iki de bir darbe yapan, halkın değerlerini rencide edecek tarzda açıklamada bulunan üst düzey subaylardır. Başbakana küfreden, halka gerici diye bakan, halkın giyim kuşamına dil uzatan, dini duygularını rencide eden bir anlayış, bir tavır ve bir duruş asıl ordunun yıpranmasına sebebiyet vermektedir. Genelkurmayın bu ülkeye yapabileceği en büyük hizmet, liseden emekli oluncaya kadar subayların tabi tutulduğu eğitimin gözden geçirilerek milletle barışık olacak tarzda yeniden düzenlenmesidir.

İç ve dış güç odakları, AKP’den bu ülkenin zararına çok şey isteyeceklerdir. Buna olumlu cevap verdiği zaman bu ülkeye kötülük etmiş olacaktır. Olumsuz cevap verdiklerinde de kendisini iktidardan düşürmeye kalkacaklardır. Buna direnmenin, karşı koymanın tek yolu, halkın bilinçli duruşu ve tavır alışı olacaktır. O nedenle milletin değerlerinin yozlaştırılması için medya üzerinden açılmış bir savaşı iyi görmelidirler. Bu savaşı durduracak, toplumu koruyacak projelere öncelik verilmelidir. Bunun için Gençlik, Aile ve Kadının korunması için projeler geliştirip uygulanmalıdır. YÖK acil bir şekilde yeniden reorganize edilmeli, milletin başında demoklesin kılıcı gibi sallanmasına müsaade edilmemelidir. Başörtüsü sorunu, üniversiteye giriş sistemi adil ve kalıcı bir şekilde hal edilmelidir.

Birinci dönemde uygulanan ekonomik politikalarda pastadan pay alanlar, süper zenginler olmuştur. Fakirler daha da fakirleşmiştir. Bu dönemde sosyal adalet göz önünde bulundurulmalı, fakirlerin durumlarını düzeltecek politikalar geliştirilmelidir. İşsizliği halledebilecek istihdam politikalarına öncelik verilmelidir.

Stratejik alanlardaki özelleştirmelerin durdurulması, hele hele yabancı sermayenin bu alanlara hiç sokulmaması gerekmektedir. Bu yasal güvence altına alınmalıdır. Büyük Ortadoğu, Büyük İsrail ve Büyük Ermenistan projeleri çerçevesinde Batı ile hesaplaşmamız, kaçınılmaz olarak vuku bulacaktır. O nedenle özleştirmelerden elde edilen gelirler, yüksek teknolojinin elde edilmesi için kullanılmalıdır. Özel sektör bu alanda desteklenerek teşvik edilmelidir.

Tohum, gübre, tarım ve hayvancılıkla ilgili politikalar gözden geçirilmelidir Tohumda dışa bağımlılıktan kurtulunulmalıdır.

Kıbrıs ve AB politikalarında birinci dönemdeki hatalara düşülmemelidir.

AKP yöneticileri için birinci dönem, hem iç hem de uluslararası sistemi tanıma açıcından tecrübe kazanma dönemiydi. Yapılan hatalar hep bu çerçevede değerlendirilmiştir. Ancak bu ikinci dönemde yapılan hatalar, öyle değerlendirilemez. Allah'ın size bahşettiği iktidar nimetini, ona layık olacak bir tarzda değerlendirmek en temel göreviniz olmalıdır.

Kaynaklar

1-Radikal, 16.06.2007, Bir Garip Toplantı.

2-Adalet Bakanı ve Hükümet Sözcüsü Cemil Çiçek'in 28 Nisan 2007 günü saat 15.00'te yaptığı açıklama.

Prof. Dr. Burhanettin Can

1 Ağustos 2007 Çarşamba

Sessiz Çoğunluğun Ses Getiren Mesajı

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

ŞER İTTİFAKI ÜÇÜNCÜ DÜNYA SAVAŞI İÇİN İKİ ANA EKSEN OLUŞTURMAYA ÇALIŞMAKTADIR

Kötüye Kullanım Bildir